درد در ناحیه پوبیس و کشاله ران، مشکلی شایع در میان ورزشکاران و افرادی است که فعالیت های فیزیکی سنگین انجام می‌دهند. این درد می‌تواند ناشی از التهاب تاندون‌ها، عضلات یا مفصل پوبیس باشد و باعث محدودیت در حرکت و کاهش کیفیت زندگی شود. فیزیوتراپی به عنوان یکی از روش های درمانی موثر، نقش مهمی در بهبود درد و بازگرداندن عملکرد طبیعی ناحیه پوبیس ایفا می‌کند از این رو در این مطلب از فیزیوتراپی آرکا به بررسی دقیق فیزیوتراپی پوبیس و مزایای شرکت در جلسات فیزیوتراپی می پردازیم.
پوبیس چیست و چرا در ورزشکاران شایع است؟
پوبیس که با نام های دیگری چون پوبالژیا، فتق ورزشی یا سندرم ورزشی کشاله ران نیز شناخته می‌شود، به التهاب و درد در ناحیه استخوان شرمگاهی (پوبیس) و محل اتصال عضلات اطراف آن اشاره دارد. این عارضه در واقع یک آسیب مزمن در ناحیه کشاله ران و لگن است که اغلب به دلیل فشار های مکرر و نامتعادل بر روی مفصل پوبیس ایجاد می‌شود.
آناتومی ناحیه پوبیس
استخوان پوبیس، بخشی از لگن است که در قسمت جلویی و پایینی شکم قرار دارد و دو سمت آن در وسط به یکدیگر متصل می‌شوند و سمفیز پوبیس را تشکیل می‌دهند. این ناحیه، محل اتصال بسیاری از عضلات مهم بدن است؛ از جمله عضلات شکمی (مانند عضلات راست شکمی) که از بالا به پوبیس متصل می‌شوند و عضلات اداکتور (عضلات نزدیک‌کننده ران) که از پایین به این استخوان می‌چسبند. تعادل و هماهنگی بین این گروه‌های عضلانی برای ثبات لگن و حرکت صحیح بدن ضروری است.
علل درد پوبیس
درد پوبیس می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله:
- پوبالژی ورزشی: این عارضه اغلب در ورزشکارانی که درگیر فعالیت‌های پرشی و چرخشی هستند، دیده می‌شود.
- التهاب تاندون‌های ناحیه پوبیس: استفاده بیش از حد از عضلات ناحیه پوبیس می‌تواند منجر به التهاب تاندون‌ها شود.
- شکستگی‌های استرسی: فعالیت‌های تکراری و پر فشار می‌توانند باعث ایجاد شکستگی‌های ریز در استخوان پوبیس شوند.
- اختلالات مفصل ران: مشکلات مفصل ران می‌توانند به صورت ثانویه باعث درد در ناحیه پوبیس شوند.
علائم پوبیس
شناخت علائم پوبیس برای تشخیص زودهنگام و شروع به موقع فیزیوتراپی پوبیس بسیار حیاتی است. این علائم معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و در ابتدا ممکن است خفیف باشند، اما با ادامه فعالیت ورزشی تشدید می‌شوند.
درد کشاله ران
شایع‌ت رین علامت پوبیس، درد کشاله ران است. این درد معمولاً در قسمت داخلی ران و نزدیک به استخوان شرمگاهی احساس می‌شود. این درد می‌تواند:
- درد مبهم و منتشر: در ابتدا ممکن است درد خفیف و مبهم باشد و به راحتی قابل تشخیص نباشد.
- درد تیز و کوبنده: با پیشرفت آسیب، درد ممکن است به صورت تیز و کوبنده در حین فعالیت‌های خاص (مانند شوت زدن، تغییر جهت) ظاهر شود.
- تشدید با فعالیت: درد معمولاً با فعالیت‌های ورزشی تشدید می‌شود و با استراحت بهبود می‌یابد.
- انتشار درد: در برخی موارد، درد می‌تواند به سمت پایین ران، بیضه‌ها (در مردان) یا پرینه (در زنان) نیز انتشار یابد.
درد شکمی و لگنی
علاوه بر درد کشاله ران، بسیاری از ورزشکاران با پوبیس، درد در ناحیه تحتانی شکم و لگن را نیز تجربه می‌کنند. این درد اغلب در محل اتصال عضلات شکمی به استخوان پوبیس احساس می‌شود.
- درد هنگام دراز و نشست: انجام حرکات دراز و نشست یا حتی سرفه و عطسه می‌تواند باعث تشدید درد شود.
- درد هنگام لمس: ناحیه استخوان پوبیس و تاندون‌های متصل به آن معمولاً هنگام لمس دردناک هستند.
- سفتی صبحگاهی: احساس سفتی و درد در ناحیه کشاله ران و لگن پس از بیدار شدن از خواب.
کاهش عملکرد ورزشی
با پیشرفت پوبیس، توانایی ورزشکار برای انجام حرکات ورزشی به طور چشمگیری کاهش می‌یابد. این شامل:
- کاهش سرعت دویدن: ورزشکار ممکن است نتواند با سرعت قبلی خود بدود.
- مشکل در تغییر جهت: تغییر جهت‌های ناگهانی و چرخشی دشوار و دردناک می‌شوند.
- کاهش قدرت شوت زدن: قدرت و دقت در شوت زدن یا پرتاب کردن کاهش می‌یابد.
- ناتوانی در ادامه تمرینات: در نهایت، درد ممکن است به حدی شدید شود که ورزشکار قادر به ادامه تمرینات نباشد.
تشخیص پوبیس چگونه است؟
تشخیص دقیق پوبیس برای شروع یک برنامه درمانی موثر و فیزیوتراپی پوبیس ضروری است. این فرآیند معمولاً شامل ترکیبی از معاینه فیزیکی، بررسی سوابق پزشکی و در صورت لزوم، تصویربرداری پزشکی است.
معاینه فیزیکی
پزشک یا فیزیوتراپیست شما با انجام یک معاینه فیزیکی دقیق، ناحیه دردناک را ارزیابی می‌کند. این معاینه شامل:
- بررسی دامنه حرکتی: ارزیابی دامنه حرکتی مفصل ران و لگن.
- تست‌های مقاومتی: انجام تست‌هایی که در آن‌ها از شما خواسته می‌شود در برابر مقاومت، عضلات شکمی و اداکتور خود را منقبض کنید. این تست‌ها اغلب درد را در ناحیه پوبیس تحریک می‌کنند.
- لمس ناحیه دردناک: لمس دقیق ناحیه استخوان پوبیس و محل اتصال تاندون‌ها برای شناسایی نقاط حساس و دردناک.
- ارزیابی پوسچر و بیومکانیک: بررسی نحوه ایستادن، راه رفتن و انجام حرکات برای شناسایی هرگونه عدم تعادل بیومکانیکی.
روش های تصویربرداری (MRI، سونوگرافی)
در حالی که معاینه فیزیکی اغلب می‌تواند به تشخیص پوبیس کمک کند، روش‌های تصویربرداری برای تأیید تشخیص، رد سایر مشکلات و ارزیابی میزان آسیب استفاده می‌شوند.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): MRI بهترین روش تصویربرداری برای تشخیص پوبیس است. این روش می‌تواند التهاب در استخوان پوبیس، آسیب به تاندون‌های اطراف و حتی پارگی‌های کوچک را نشان دهد.
- سونوگرافی: سونوگرافی می‌تواند در تشخیص آسیب‌های بافت نرم و التهاب در تاندون‌ها کمک کند، اما دقت آن به اندازه MRI نیست.
- اشعه ایکس: اشعه ایکس معمولاً برای رد سایر مشکلات استخوانی مانند شکستگی‌های استرس و یا ناهنجاری‌های مفصل لگن استفاده می‌شود و به طور مستقیم برای تشخیص پوبیس کاربرد ندارد.
درمان پوبیس با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی با استفاده از روش‌های مختلف، به کاهش درد، بهبود حرکت و بازگرداندن عملکرد طبیعی ناحیه پوبیس کمک می‌کند. برخی از روش های درمانی که توسط فیزیوتراپیست‌ها استفاده می‌شود، عبارتند از:
-
تکنیک های درمانی دستی (Manual Therapy)
فیزیوتراپیست ممکن است از تکنیک های درمانی دستی برای بهبود تحرک مفصل، کاهش اسپاسم عضلانی و کاهش درد استفاده کند. این شامل:
- موبیلیزاسیون مفصل: حرکات ملایم و کنترل شده برای بهبود حرکت در مفاصل لگن و ستون فقرات.
- آزادسازی میوفاشیال: تکنیک‌هایی برای کاهش سفتی و چسبندگی در بافت‌های نرم و عضلانی.
- ماساژ درمانی: برای کاهش تنش عضلانی و بهبود جریان خون.
الکتروتراپی و سایر روش‌های کمکی
- شاک‌ویو تراپی (ESWT): در برخی موارد مزمن، شاک‌ویو تراپی می‌تواند برای تحریک ترمیم بافت و کاهش درد استفاده شود.
- تزریق‌ها: در موارد خاص، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب یا تزریق PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) برای تحریک ترمیم بافت را توصیه کند. این روش‌ها معمولاً در کنار فیزیوتراپی پوبیس استفاده می‌شوند.
تمرینات کششی و انعطاف‌پذیری
حفظ انعطاف‌پذیری مناسب در عضلات کشاله ران، همسترینگ و عضلات شکمی برای جلوگیری از کشش بیش از حد بر روی پوبیس و بهبود دامنه حرکتی بسیار مهم است.
- کشش عضلات اداکتور: کشش‌های ملایم و کنترل شده برای افزایش طول عضلات داخلی ران.
- کشش عضلات همسترینگ و خم‌کننده ران: برای بهبود تعادل عضلانی اطراف لگن.
- کشش عضلات شکمی و کمر: برای حفظ وضعیت بدنی صحیح و کاهش فشار بر لگن.
مزایای فیزیوتراپی در درمان پوبیس
- کاهش درد: فیزیوتراپی به طور موثر درد ناشی از آسیب‌های پوبیس را کاهش می‌دهد.
- بهبود حرکت: تمرینات فیزیوتراپی به بازیابی دامنه حرکتی طبیعی مفصل پوبیس کمک می‌کند.
- تقویت عضلات: تقویت عضلات اطراف پوبیس باعث افزایش ثبات و کاهش احتمال عود مجدد آسیب می‌شود.
- بازگشت سریع‌تر به فعالیت: فیزیوتراپی به ورزشکاران کمک می‌کند تا سریع‌تر به فعالیت‌های ورزشی خود بازگردند.
- جلوگیری از جراحی: در بسیاری از موارد، فیزیوتراپی می‌تواند از نیاز به جراحی جلوگیری کند.
در صورتی که احساس درد در کشاله ران خود دارید می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر درباره علل و علائم آن به مطلب سایت ما درباره علت درد کشاله ران مراجعه نمایید.
هزینه جلسات فیزیوتراپی برای درمان پوبیس در ورزشکاران
هزینه دقیق هر جلسه فیزیوتراپی برای درمان پوبیس در ورزشکاران، بسته به عوامل مختلفی متغیر است و نمی‌توان یک رقم ثابت برای آن تعیین کرد.
عواملی که بر هزینه فیزیوتراپی تاثیر می‌گذارند:
- نوع و شدت آسیب: شدت آسیب پوبیس، مدت زمان بهبودی و نوع درمان‌های مورد نیاز، به طور مستقیم بر تعداد جلسات و در نتیجه هزینه کل درمان تاثیر می‌گذارد.
- کلینیک و فیزیوتراپیست: هزینه خدمات فیزیوتراپی در کلینیک‌های مختلف و نزد فیزیوتراپیست‌های مختلف متفاوت است. برخی کلینیک‌ها ممکن است تجهیزات پیشرفته‌تری داشته باشند یا خدمات تخصصی‌تری ارائه دهند که این موارد بر هزینه‌ها تاثیر می‌گذارند.
- محل جغرافیایی: هزینه‌های زندگی و خدمات درمانی در مناطق مختلف متفاوت است. به عنوان مثال، هزینه فیزیوتراپی در شهرهای بزرگ ممکن است نسبت به شهرهای کوچک بالاتر باشد.
- نوع بیمه: اگر شما تحت پوشش بیمه باشید، بخشی از هزینه‌های فیزیوتراپی توسط بیمه پرداخت می‌شود و شما تنها موظف به پرداخت فرانشیز خواهید بود.
عوامل موثر بر تعداد جلسات فیزیوتراپی
- نوع آسیب: آسیب‌های حاد معمولاً به جلسات کمتری نیاز دارند، در حالی که آسیب‌های مزمن ممکن است به جلسات بیشتری نیاز داشته باشند.
- پاسخ بدن به درمان: سرعت بهبودی هر فرد متفاوت است. برخی افراد ممکن است به جلسات کمتری نیاز داشته باشند تا به بهبودی کامل برسند.
- انجام تمرینات خانگی: انجام منظم تمرینات خانگی که توسط فیزیوتراپیست تجویز می‌شود، می‌تواند به کاهش تعداد جلسات مورد نیاز کمک کند.
پیشگیری از پوبیس
پیشگیری همیشه بهتر از درمان است، به خصوص برای ورزشکاران که می‌خواهند از آسیب‌های احتمالی دور بمانند. برای جلوگیری از پوبیس، رعایت نکات زیر ضروری است:
- گرم کردن مناسب: قبل از هر فعالیت ورزشی، حتماً عضلات خود را به خوبی گرم کنید. این شامل تمرینات کاردیو سبک و کشش‌های دینامیک است.
- سرد کردن و کشش: پس از ورزش، برای جلوگیری از سفتی عضلات و بهبود انعطاف‌پذیری، عضلات خود را به آرامی سرد کرده و کشش دهید.
- تقویت متوازن عضلات: به خصوص تقویت عضلات مرکزی، شکمی و اداکتورها به صورت متوازن برای حفظ ثبات لگن.
- افزایش تدریجی شدت تمرینات: هرگز به طور ناگهانی شدت یا حجم تمرینات خود را افزایش ندهید. به بدن خود زمان دهید تا به تدریج با فشارهای جدید سازگار شود.
- تکنیک صحیح: اطمینان حاصل کنید که حرکات ورزشی را با تکنیک صحیح انجام می‌دهید. در صورت لزوم، از مربی یا فیزیوتراپیست کمک بگیرید.
- کفش و تجهیزات مناسب: استفاده از کفش‌های ورزشی مناسب و تجهیزات ورزشی استاندارد می‌تواند به کاهش فشار بر مفاصل کمک کند.
- گوش دادن به بدن: به علائم اولیه درد یا ناراحتی توجه کنید و در صورت بروز آن‌ها، فعالیت خود را کاهش دهید یا موقتاً متوقف کنید.
- بازیابی فعال: انجام تمرینات سبک و ریکاوری فعال بین جلسات تمرینات سنگین.
- هیدراتاسیون و تغذیه: حفظ رژیم غذایی سالم و هیدراتاسیون کافی برای سلامت عمومی بدن و عضلات.
نتیجه‌گیری
فیزیوتراپی یک روش درمانی موثر و غیرتهاجمی برای درمان درد پوبیس است. با کمک فیزیوتراپی، بسیاری از افراد می‌توانند به طور کامل از شر درد رها شوند و به فعالیت‌های روزانه خود بازگردند. اگر شما نیز از درد پوبیس رنج می‌برید، حتما با یک فیزیوتراپ مشورت کنید.
پرسش های متداول درباره پوبیس و درمان آن با فیزیوتراپی
در ادامه به تعدادی از سوالات از سوالات پرتکرار کاربران درباره پوبیس پاسخ داده ایم:
1. پوبیس دقیقاً چیست و چه تفاوتی با کشیدگی کشاله ران دارد؟
پوبیس (پوبالژیا) یک آسیب مزمن ناشی از التهاب و استرس مکرر در ناحیه استخوان پوبیس و تاندون‌های متصل به آن (به خصوص عضلات شکمی و اداکتور) است. در حالی که کشیدگی کشاله ران معمولاً به پارگی یا کشیدگی حاد یک یا چند عضله اداکتور اشاره دارد و اغلب در اثر یک حرکت ناگهانی ایجاد می‌شود. پوبیس بیشتر دردی مبهم و مداوم است که با فعالیت‌های خاص تشدید می‌شود، در حالی که کشیدگی حاد درد ناگهانی و شدیدی دارد.
2. آیا پوبیس همیشه نیاز به جراحی دارد؟
خیر، در اکثر موارد پوبیس با فیزیوتراپی پوبیس و روش‌های درمانی غیرجراحی قابل بهبود است. جراحی تنها در موارد بسیار نادر و پس از شکست درمان‌های محافظه‌کارانه و طولانی‌مدت (معمولاً حداقل ۶ ماه تا یک سال) توصیه می‌شود. موفقیت درمان غیرجراحی با یک برنامه فیزیوتراپی جامع بسیار بالاست.
3. مدت زمان بهبودی پوبیس چقدر است؟
مدت زمان بهبودی پوبیس متغیر است و به شدت آسیب، همکاری ورزشکار با برنامه درمانی و رعایت اصول استراحت بستگی دارد. به طور معمول، بهبودی کامل ممکن است از چند هفته تا چند ماه (4 تا 12 هفته یا حتی بیشتر برای موارد مزمن) طول بکشد. بازگشت تدریجی و مرحله‌ای به فعالیت ورزشی برای جلوگیری از عود مجدد ضروری است.
4. چه ورزش‌هایی برای پوبیس مضر هستند؟
ورزش‌هایی که شامل حرکات ناگهانی، تغییر جهت‌های سریع، شوت زدن‌های قدرتی، پرش‌های مکرر و فعالیت‌هایی که فشار زیادی بر ناحیه کشاله ران و لگن وارد می‌کنند، می‌توانند پوبیس را تشدید کنند. فوتبال، هاکی، راگبی، دو و میدانی (به خصوص دوهای سرعتی) و ورزش‌هایی که نیاز به خم شدن و پیچش زیاد لگن دارند، از جمله این موارد هستند.
5. آیا می‌توانم با درد پوبیس ورزش کنم؟
توصیه می‌شود در فاز حاد و دردناک پوبیس، فعالیت‌هایی که باعث تشدید درد می‌شوند را کاهش دهید یا موقتاً متوقف کنید. ورزش با درد می‌تواند منجر به آسیب بیشتر و مزمن شدن مشکل شود. با این حال، استراحت مطلق نیز توصیه نمی‌شود. فیزیوتراپیست شما می‌تواند فعالیت‌های ایمنی را که به بهبودی شما کمک می‌کنند، تجویز کند. هدف این است که به تدریج و با راهنمایی متخصص، به فعالیت‌های ورزشی بازگردید.
